การระเหยของหม้อไอน้ำ

หม้อไอน้ำ (หมายถึงหม้อไอน้ำ) เป็นอุปกรณ์ไอน้ำที่ใช้พลังงานความร้อนหรือพลังงานความร้อนอื่น ๆ ที่ปล่อยออกมาหลังจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงเพื่อให้ความร้อนแก่น้ำป้อนเพื่อให้ได้พารามิเตอร์ที่กำหนด (อุณหภูมิ ความดัน) และคุณภาพ และมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมต่างๆ

การระเหยหมายถึงปริมาณไอน้ำที่สร้างขึ้นต่อชั่วโมงเมื่อหม้อไอน้ำทำงานอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน หน่วยทั่วไปคือ t/h ค่าการระเหยที่ระบุบนป้ายชื่อผลิตภัณฑ์หม้อไอน้ำและข้อมูลการออกแบบคือการระเหยที่กำหนด ซึ่งหมายความว่า พื้นผิวทำความร้อนของหม้อไอน้ำไม่มีพื้นที่ เถ้า ใช้เชื้อเพลิงที่ออกแบบเดิมภายใต้อุณหภูมิน้ำป้อนที่กำหนดและแรงดันใช้งานที่ออกแบบและรับรองประสิทธิภาพการทำงานต่อเนื่องในระยะยาวการระเหยที่เกิดจากหม้อไอน้ำต่อชั่วโมงในการทำงานจริง เป็นไปไม่ได้ที่เงื่อนไขการจัดอันดับจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้น หม้อไอน้ำ ในการทำงานจริง การระเหยสูงสุดต่อชั่วโมงคือการระเหยสูงสุด และประสิทธิภาพของหม้อไอน้ำจะลดลง

สำหรับหม้อไอน้ำทั่วไป จะจัดอันดับการระเหย สำหรับหม้อไอน้ำที่ใช้ความร้อนเหลือทิ้ง เรียกว่า การระเหยเล็กน้อย ความร้อนที่ปล่อยออกมาจากก๊าซหุงต้ม = (เอนทาลปีของก๊าซไอเสียที่ไหลเข้า * อุณหภูมิขาเข้า - เอนทาลปีของทางออก * อุณหภูมิทางออก) * ปริมาตรก๊าซไอเสีย .

วิธีการคำนวณการระเหยของอุปกรณ์มีดังนี้

1. การทราบปริมาณก๊าซไอเสียและอุณหภูมิทางเข้าและทางออก เป็นไปได้ที่จะได้รับความร้อนที่ปล่อยออกมาต่อชั่วโมงโดยก๊าซไอเสียที่ไหลผ่านหม้อต้มความร้อนเหลือทิ้ง

2. จำเป็นต้องทราบอุณหภูมิน้ำป้อนและอุณหภูมิทางออกไอน้ำของอุปกรณ์ เพื่อให้สามารถรับความร้อนที่อุปกรณ์ดูดซับต่อกิโลกรัมของของเหลวทำงาน